Monika Drożyńska, Dariusz Kosiński
Nie wiem, kim był Jerzy Grotowski
Dariusz Kosiński: Zacznijmy od przypomnienia okoliczności powstania pierwszej wersji haftu „Nie wiem kim był Grotowski”. Rozumiem, że była to reakcja na nieco absurdalny wywiad Anny Wendzikowskiej z Sigourney Weaver, w którym amerykańska aktorka zdziwiła się, że dziennikarka z Polski nie wie, kim był Grotowski. Sprawa stała się głośna, podniosły się liczne głosy oburzenia i drwiny z niedouczonej gwiazdy TVN. Rozumiem, że haft był Twoim komentarzem, także do swoistej eksplozji obłudy (w rzeczywistości mało kto wie, kim był Grotowski) oraz kulturalnej presji. Opowiedz proszę, skąd wziął się ten pomysł?
Monika Drożyńska: Od wielu lat w swojej pracy zajmuję się haftem ręcznym na tkaninie, którego używam jako narzędzia do zapisywania, przepisywania i pisania. Haftowanie traktuję jako pisanie nienormatywne. Okołonienormatywne pisanie to wandalizm, pisanie sprejem po murach, wycinanie nożem, scyzorykiem napisy na drzewie czy ławce. Pisanie normatywne należy do praktyki zdobywania i utrzymywania władzy, produkcji wiedzy i słyszalnego, powtarzanego dyskursu. Haftowanie sytuuje się dla mnie pomiędzy tymi dwoma porządkami. A może obok. Haftem pisze kobieta lub osoba queerowa. Haft pochodzi z rejonu sztuki ludowej, która nie weszła nigdy do kanonu sztuki. Haft o Grotowskim jest o niewiedzy, a niewiedza się nie liczy. Opowiada o emocjach, o ego.
