Pożegnanie Zbyszka
Wszyscy wiedzą, że jako człowiek teatru mam swoje korzenie w Polsce. Moje korzenie mają głos i twarz, mają imiona. Jednym z tych korzeni jest Zbigniew. Dzięki niemu udało mi się zmierzyć z pewnymi fundamentalnymi wartościami życia, takimi jak lojalność, jasność i klarowność, zaangażowanie, uczciwość zawodowa. Wszystkie te cechy kojarzą mi się z tym młodym, szczupłym i powściągliwym naukowcem, którego poznałem w 1962 roku w Opolu, a ponad pięćdziesiąt lat później wciąż je kojarzyłem z lekko pochylonym, doświadczonym uczonym, lakonicznym, ale niezmiennie konsekwentnym.
Zbigniew obserwował mój wczesny okres zawodowej naiwności, a także moje pierwsze niezależne kroki z Odin Teatret. Jeszcze kilka miesięcy temu był świadkiem najnowszych owoców pracy długiego sezonu mojej grupy teatralnej. Choć jego reakcje i komentarze odznaczały się lapidarnością, zawsze były dla mnie niezwykle ważne. Pisywaliśmy do siebie regularnie, umawialiśmy się na spotkania w Polsce, za granicą i w siedzibie Odin w Holstebro. Piliśmy szampana i Wyborową, dyskutowaliśmy i śpiewaliśmy z okazji wielu rocznic związanych z Odin Teatret oraz Ludwikiem Flaszenem i Jerzym Grotowskim, dzięki którym zrodziła się nasza przyjaźń.
Inne obecne tu osoby będą wspominać i pamiętać zasługi Zbigniewa jako uczonego, jako głównego kronikarza nieupiększonych faktów, codziennych triumfów i tragedii wszystkich bohaterów – zarówno reżyserów, jak i aktorów – niewielkiego prowincjonalnego Teatru 13 Rzędów, który nieustannie zmieniał nazwę i obszar swoich poszukiwań, zmieniając jednocześnie historię teatru naszych czasów. Żelazna logika i konsekwencja Zbigniewa – lub, jeśli kto woli, jego upór – pozwalały rejestrować bez wahania wiele przesileń, wątków pobocznych, zerwań i nowych początków homo vatator – licznych awatarów Grotowskiego.
Chcę jedynie zapamiętać przyjaciela, z którym łączyły mnie więzy miłości, przyjaciela, który, choćby przez swą milczącą obecność, dawał mi odwagę, by kroczyć własną ścieżką.
Na zdrowie, gdziekolwiek jesteś, Zbyszku, obaj wiemy, że teatr to alchemia, dzięki której wyrastają korzenie, które nigdy nie umierają.
Z języka angielskiego przełożył Mirosław Rusek
ISSN 2544-0896
- Dariusz Kosiński Innego końca świata nie będzie
PROF. ZBIGNIEW OSIŃSKI
- Zbigniew Osiński we Wrocławiu 1990–2015
- Konferencja prasowa Zbigniewa Osińskiego, dyrektora Ośrodka Badań Twórczości Jerzego Grotowskiego i Poszukiwań Teatralno-Kulturowych [audio]
- Spotkanie z Erwinem Axerem, prowadzenie: Zbigniew Osiński [wideo]
- Spotkanie poświęcone książce Zbigniewa Osińskiego „Grotowski wytycza trasy. Studia i szkice” [audio]
- Spotkanie poświęcone książce Zbigniewa Osińskiego „Grotowski. Źródła, inspiracje konteksty” [audio]
- Eugenio Barba Pożegnanie Zbyszka
- Książki Zbigniewa Osińskiego
POWROTY
- Richard Schechner Wspominając „Apocalypsis cum figuris” po 49 latach
- Roberto Bacci „Apocalypsis cum figuris”: utrata, która daje nam życie
- Małgorzata Dziewulska O uhistorycznieniu „apokalipsy kaca”
- Jenna Kumiega „Apocalypsis cum figuris”: przekład i osobista relacja
PRZEWALCZYĆ MYŚLĄ
- Dariusz Kosiński Apocalypsis ’68
- Ks. Andrzej Draguła Chrystus odchodzi. „Apocalypsis” z teologicznego dystansu
- Katarzyna Woźniak O stosunku Kościoła do działalności Jerzego Grotowskiego w latach siedemdziesiątych na marginesie „Apocalypsis cum figuris”. Rekonesans
- Henryk Mazurkiewicz „Istniał tylko jeden chrześcijanin i ten umarł na krzyżu”, czyli o sposobach naśladowania Chrystusa
- Aleksandra Koman, Katarzyna Woźniak Spóźnieni goście. „Apocalypsis cum figuris” we włoskich recenzjach z lat 1975–1979
- Adela M. Karsznia Niezbadana ziemia i splątanie granic: o etnografię „Apocalypsis cum figuris”
OPOWIEŚCI ŹRÓDEŁ
- Leonia Jabłonkówna Klucz od przepaści
- Andrzej Kijowski Grotowski jest geniuszem
- Michel Cournot „Apocalypsis cum figuris” Jerzego Grotowskiego
- Matthieu Galey „Apocalypsis cum figuris”. Mag Grotowski
- Kevon Kemp 15 dolarów australijskich za godzinną wizytę Grotowskiego to osobliwy kolonialny błąd
- Ugo Volli Bluźniercy w drodze na Golgotę
- Odoardo Bertani Konflikt sumienia
- Mario Raimondo „Apocalypsis cum figuris”
REAKCJE
- Grzegorz Ziółkowski Nekro(-log-o-)s. Kilka uwag po lekturze książki Ewy Domańskiej „Nekros. Wprowadzenie do ontologii martwego ciała”
- Łucja Iwanczewska Kobiety w kontrze. Kobiety, które darowały
- Dariusz Kosiński Mamy go!
- Julia Lizurek Zrozumieć „Apocalypsis”
POLECONE EKSPRESEM
BIBLIOGRAFIA
FOTOGRAFIE
- Maurizio Buscarino Maurizio Buscarino, „Apocalypsis cum figuris”
- Lorenzo Capellini Lorenzo Capellini, „Apocalypisis cum figuris”