Przeciwko kliszom

Od kulisy do kulisy

Teatr „złotej epoki” w rozbłyskach pamięci

Będzie to impresja liryczna, wsparta nutką teatrologicznej refleksji – świadectwo uczestniczki artystycznych wydarzeń tamtego okresu. Zadanie niełatwe, bo w ich ogromie wypada dokonać selekcji, a im głębiej sięgam pamięcią wstecz, tym więcej zjawisk niepowtarzalnych znajduję w jej wystrzępionych kadrach. A skoro zostawiły po sobie ślad, niech kryterium pamięci będzie przewodnikiem w rekonstruowanej przestrzeni dawnych przeżyć.

Biesy Andrzeja Wajdy w Teatrze Starym Anno Domini 1980

Biesy Andrzeja Wajdy obejrzałam na deskach Teatru Starego jesienią 1980 roku. Był to moment szczególny, chwila osobliwie historyczna, gdy rosła gorączka solidarnościowej insurekcji, obejmując swym oddziaływaniem środowiska akademickie. Nazajutrz po wieczornym spektaklu dołączyłam do strajku uczelnianego w ówczesnej Wyższej Szkole Pedagogicznej, mając jeszcze przed oczyma ciemne figury biesowatych, pokręconych psychicznie, choć całkiem eleganckich w staromodnym dziewiętnastowiecznym stylu, jak przystało na przedstawicieli rosyjskiej klasy kulturalnej.

Swinarskiego biografia niedokończona

Każda książkowa biografia jest produktem określonego czasu i kulturowych wyobrażeń związanych z jej bohaterką bądź bohaterem. Konrad Swinarski. Biografia ukryta Beaty Guczalskiej jest tego doskonałym przykładem, czego autorka wcale nie ukrywa. Swoją pracę rozpoczyna od ujawnienia szeregu napięć i kłopotów, z którymi osoba pisząca o życiu Swinarskiego musi się zmierzyć.