Scierski Stanisław

(1939–1983), aktor. Urodzony w Lędzinach na Górnym Śląsku, od wczesnej młodości pracował fizycznie. W roku 1957 ukończył Liceum Ogólnokształcące w Bieruniu Starym, po czym podejmował się dorywczych zajęć (m.in. był gajowym w Nadleśnictwie Biskupice). Od września 1963 do kwietnia 1964 pracował w Zarządzie Powiatowym Związku Młodzieży Wiejskiej w Oleśnie Śląskim. We wrześniu 1964 został zatrudniony na stanowisku maszynisty w Teatrze 13 Rzędów, dokąd ściągnął go Waldemar Krygier, z którym pracował w Studenckim Teatrze Politycznym w Krakowie. W Teatrze pełnił obowiązki inspicjenta, jednocześnie podejmując pierwsze działania aktorskie. Jego pierwszą rolą był Don Henryk w II wariancie Księcia Niezłomnego (premiera 14 XI 1965 we Wrocławiu) – objął ją zastępując Gastona Kuliga, który odszedł z zespołu. Z dniem 1 lutego 1966 otrzymuje status aktora-stażysty. W roku 1967 obejmuje role Lei i Heleny w V wariancie Akropolis (premiera 17 V). W tym czasie brał również udział w pracach nad Samuelem Zborowskim, które następnie przekształciły się w projekt Ewangelie, by w końcu przyjąć kształt Apocalypsis cum figuris. W trakcie tych prac ukształtowała się jego największa kreacja aktorska – Jan. Przy Apocalypsis cum figuris pełnił też obowiązki asystenta reżysera. 2 stycznia 1970 otrzymał oficjalny dokument potwierdzający odbycie czteroletniego stażu w Teatrze Laboratorium, co pozwalało na pełnienie zawodu aktora w ramach zespołu, bez prawa jego wykonywania poza nim. W okresie parateatralnym należał początkowo do ekipy realizującej przedsięwzięcia Święto i Special Project. Pod koniec roku 1973 rozpoczął prowadzenie prac warsztatowych we współpracy z Reną Mirecką i Zbigniewem Cynkutisem, zaś rok później podjął prowadzenie własnych Spotkań Roboczych, realizowanych we Wrocławiu (w styczniu 1975 został oficjalnie mianowany Kierownikiem Laboratorium Spotkań Roboczych). Brał bardzo aktywny udział w Uniwersytecie Poszukiwań Teatru Narodów, prowadząc Konsultacje, ćwiczenia, gry i zabawy (15 VI – 7 VII; łącznie 490 uczestników), Spotkania Robocze (20–21 VI) i dwa Ule (29 i 30 VI); wziął też udział w Special Project (1–2 VII). W latach następnych oprócz występów w Apocalypsis cum figuris prowadził warsztaty aktorskie i staże w Polsce i za granicą (m.in. w ramach cykli Otwarcia – miasto Wrocław i Acting Therapy). W roku 1979 należał do ekipy realizującej przedsięwzięcie Drzewo ludzi, a następnie wziął udział w pracach, których efektem był Thanatos polski. Inkantacje. W latach 1981–1983 brał udział w kolejnych stażach i warsztatach organizowanych przez Teatr Laboratorium. 18 czerwca 1983 poślubił Danutę Łuczak, która niespełna miesiąc wcześniej (22 V) urodziła jego córkę Hannę. 11 lipca 1983 popełnił samobójstwo, które – jak twierdzi wielu – było spowodowane depresją po faktycznym, choć jeszcze formalnie nieogłoszonym zakończeniu działalności przez Teatr Laboratorium. Wspominany jako niesłychanie wrażliwy, przekraczający wszelkie granice zwykłości i normalności, porównywany do Edwarda Stachury i żywego płomienia, zginął, „gdy wyschła rzeka, w której był rybą” (Tadeusz Burzyński).