Wyszukiwanie w encyklopedii:
Spotkania robocze
to cykl wielodniowych stażów parateatralnych, prowadzonych przez aktora Teatru Laboratorium Stanisława Scierskiego w latach 1974–1975 z udziałem młodych ludzi, w większości niezwiązanych z teatrem zawodowym, lecz z tzw. młodym teatrem. Działania te, realizowane w warunkach miejskich (we wrocławskiej siedzibie Teatru Laboratorium), wychodząc od treningu, przechodziły do poszukiwania różnych form komunikacji pomiędzy ludźmi. Do programu zatytułowanego Instytut Laboratorium: Program 1975–1976 (z 31 grudnia 1974) Spotkania robocze wprowadzone zostały jako laboratorium wyspecjalizowane pod nazwą „Laboratorium spotkań roboczych”. W Polsce w sezonie 1974/75 przeprowadzono trzy takie kilkunastodniowe staże (20 XI – 4 XII 1974, 20 I – 4 II i 20 III – 12 IV 1975) z udziałem łącznie pięćdziesięciu czterech osób. W ramach Uniwersytetu Poszukiwań II, realizowanego przez weneckie Biennale w dniach 2–17 listopada 1975 roku, Spotkania robocze pod włoskim tytułem Incontri di lavoro objęły swym zasięgiem dwie grupy uczestników o łącznej liczbie siedemdziesiąt osób.
Bruno Chojak
Grotowski Jerzy: Instytut Laboratorium: Program 1975–1976, pismo do Jana Soyty, dyrektora Wydziału Kultury Urzędu miasta Wrocławia, datowane 31 grudnia 1974, „Teatr” 1975 nr 7, z 1–15 kwietnia, s. 19.
Na drodze do kultury czynnej. O działalności Instytutu Grotowskiego Teatr Laboratorium w latach 1970–1977, opracowanie i dokumentacja prasowa Leszek Kolankiewicz, Instytut Aktora – Teatr Laboratorium, Wrocław 1978, s. 22–24.
Osiński Zbigniew: Grotowski i jego Laboratorium, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1980, s. 214, 223, 373–376.
Filmografia
Materiał wyjściowy do filmu dokumentalnego Jarosława Szymkiewicza i Elżbiety Sitek Teatr i nie-teatr, ukazujący fazę początkową Spotkań roboczych Stanisława Scierskiego, zrealizowany w 1974 w pomieszczeniu obecnej Czytelni im. Ludwika Flaszena; 18 min.