Teatr bez teatru. Performanse w Anglii Wschodniej u schyłku średniowiecza
Mirosław Kocur

Teatr bez teatru. Performanse w Anglii Wschodniej u schyłku średniowiecza

Instytut im. Jerzego Grotowskiego, Wrocław 2012

Wydanie dofinansowane przez Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego oraz ze środków Wydziału Nauk Historycznych i Pedagogicznych Uniwersytetu Wrocławskiego przeznaczonych na badania naukowe

 

Artyści Anglii Wschodniej wystawiali swe sztuki na placach i w kościołach, w domach parafialnych i w karczmach, na łąkach i na ulicach. Sztuka performansu była formą ewangelizacji i umacniała parafian w wierze. Strategie artystyczne służyły przede wszystkim uobecnianiu wydarzeń religijnych w świecie i w czasie widza. Średniowieczni twórcy wykazywali zadziwiającą kreatywność w manipulowaniu publicznością, mistrzowsko przekraczali granice pomiędzy iluzją i realnością, fikcją i liturgią, teatrem i metateatrem. Performanse parafialne to jednorazowe wydarzenia, w ramach których każdy uczestnik traktowany był jako performer, również widz. […]. Organizacja każdego performansu była inna, żadna budowla nie mogłaby pomieścić tak różnorodnych widowisk. Teatr w średniowiecznej Anglii Wschodniej mógł się rozwijać i kwitnąć właśnie dlatego, że sztuki nie były wystawiane w zamkniętym teatrze, ale w naturalnym środowisku kulturowym parafian. To teatr bez teatru. (fragment Wstępu)