Richards Thomas

(ur. 1962), amerykański performer, aktor, reżyser. Syn reżysera Lloyda Richardsa. W czasie studiów na Yale University, gdzie uzyskał stopień licencjata, zetknął się z Ryszardem Cieślakiem, zaś latem 1984 wraz z grupą studentów wziął udział w kilkunastodniowych warsztatach w ramach projektu Dramat Obiektywny. W roku 1985 wszedł w skład jego przebudowanej grupy realizacyjnej i pracował z Grotowskim nad Main Action. Następnie, w roku 1986 przeniósł się wraz z Grotowskim do Włoch i w stosunkowo krótkim czasie został uznany jego „esencjalnym współpracownikiem”. Początkowo praca Grotowskiego i Richardsa miała charakter indywidualny, związany ze strukturami performatywnymi nazywanymi roboczo Song Action (struktura ta stała się później centralnym elementem Downstairs Action) oraz Pool Action. Miała ona charakter „przekazu” i wiązała się z podjętą w tym okresie decyzją uczynienia Richardsa liderem grupy, a także następcą i artystycznym spadkobiercą. Między oboma artystami nawiązał się szczególny rodzaj relacji, który można opisać jako stosunek przekazującego swoją wiedzę doświadczonego mistrza do wyjątkowo utalentowanego ucznia. Stopniowo Richards obejmował funkcję lidera grupy pracującej nad Downstairs Action, w której był też głównym czyniącym. Efekty tej pracy doprowadziły do wykrystalizowania Akcji oraz stworzenia Action, której Richards był głównym twórcą. Uznając jego kluczową rolę w pracach Workcenter, Grotowski w roku 1996 zmienił jego nazwę na Workcenter of Jerzy Grotowski and Thomas Richards. Po śmierci Grotowskiego w 1999 roku objął kierownictwo Workcenter of Jerzy Grotowski and Thomas Richards i wraz z Mario Biaginim jest „uniwersalnym spadkobiercą” Grotowskiego. W kolejnych latach kontynuował prace w dziedzinie sztuki jako wehikułu, rozwijając i strukturyzując stopniowo akcję The Letter (prezentowaną w latach 2003–2006 jako „Work in Progress” o nazwach The Twins: action in creation i Action in creation). Wspólnie z Mario Biaginim wyreżyserował przedstawienia One breath left (1998–2002) oraz Dies Irae (2004–2006). Od roku 2008 kieruje pracami Focused Research Team in Art as Vehicle nad strukturą performatywną Living Room, stanowiącą kolejną eksplorację w dziedzinie sztuki jako wehikułu (osadzenie działań tego typu w przestrzeni i sytuacji domowej). Obok pracy praktycznej Richards rozwija także refleksję naukową nad prowadzonymi przez siebie poszukiwaniami. Uzyskał stopień magisterski na uniwersytecie w Bolonii i doktorski na Université Paris 8. Jest autorem książek Pracując z Grotowskim nad działaniami fizycznymi 1993, wydanie polskie, 2003), Punkt graniczny przedstawienia (wraz z Lisą Wolford, 1997; wydanie polskie 2004) oraz Heart of Practice: Within the Workcenter of Jerzy Grotowski and Thomas Richards (2008).