Magdalena Hasiuk, Teatr Słońca. Od rewolucji na kozłach do odysei uchodźców
Magdalena Hasiuk

Teatr Słońca. Od rewolucji na kozłach do odysei uchodźców

Instytut Sztuki Polskiej Akademii Nauk, Warszawa 2016

Théatre du Soleil, założony w 1964 roku na zasadach spółdzielni, to żywa legenda francuskiej sceny eksperymentalnej. Międzynarodowy zespół, prowadzony przez charyzmatyczną reżyserkę Ariane Mnouchkine w dawnej fabryce amunicji Cartoucherie w Vincennes, umieścił nad swoim wejściem hasła rewolucji francuskiej „Wolność, równość, braterstwo”, jednoznacznie wskazując na swoją prospołeczną orientację i liberalny humanizm jako podstawową wartość. Jednocześnie Teatr Słońca podejmuje palące problemy współczesnego świata na sposób artystyczny, czerpiąc inspiracje dotyczące języka zarówno z dokonań dwudziestowiecznej awangardy teatralnej i filmowej, jak i z konwencji klasycznych teatrów Wschodu. Magdalena Hasiuk w pierwszej w Polsce książce o jego dokonaniach opowiada fascynującą historię zespołu przez pryzmat kolejnych inscenizacji.
Grzegorz Ziółkowski

Ariane Mnouchkine odwołuje się do wielkich swoich poprzedników, spośród których – obok Stanisławskiego, Brechta, Meyerholda – niebagatelne miejsce zajmują nowatorzy francuscy: Jacques Copeau, Charles Dullin, Antonin Artaud, Jean Vilar. Umieszczenie Théâtre du Soleil w tradycji teatru francuskiego jest niekwestionowaną wartością opracowania Magdaleny Hasiuk. Właśnie z tej tradycji, czyli z marzenia Copeau o „deskach na dwóch kozłach, drżących pod stopami młodości, która na nie wybiegnie”, wywiodła ona podtytuł książki: Od rewolucji na kozłach do odysei uchodźców.
Anna Kuligowska-Korzeniewska

Magdalena Hasiuk pokazuje teatr posiadający własną misję. Konstruując swą książkę z opisów kolejnych przedstawień, autorka oddaje głos samemu teatrowi jako medium biorącemu udział w publicznej debacie. A tematyka tej debaty jest rozmaita, poczynając od refleksji nad kluczową dla Europy tradycją, jaką stanowi rewolucja francuska, która wyznacza wejście świata w nowoczesność, poprzez obrazy kształtującej się nowej jedności Wschodu i Zachodu, a kończąc na palącej kwestii uchodźstwa. Książka uświadamia czytelnikom istotny wkład Théâtre du Soleil w przemiany sztuki scenicznej w drugiej połowie XX wieku, a jednocześnie ujawnia twórczy walor teatralnej pracy, o którym najczęściej nie myślimy, skupieni na jej rezultatach.
Dobrochna Ratajczakowa