Ewa Benesz

(ur. 1943), aktorka, performerka, tłumaczka. Ukończyła filologię polską na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie, w 1971 roku uzyskała dyplom aktorki dramatu, zdając egzamin eksternistyczny w Warszawie. W sezonie 1965/66 pracowała w Teatrze im. Juliusza Osterwy w Gorzowie Wielkopolskim prowadzonym przez Irenę i Tadeusza Byrskich , a po ich odejściu rozpoczęła współpracę z Jerzym Grotowskim. W latach 1966–1968 uczestniczyła jako aktorka w pracach nad Samuelem Zborowskim, a następnie nad Ewangeliami. W roku 1970 wraz z Ryszardem Perytem, Małgorzatą Dziewulską i Piotrem Cieślakiem założyła Puławskie Studio Teatralne. Po jego rozwiązaniu, latem 1975 Ewa Benesz uczestniczyła w trzytygodniowej sesji Uniwersytetu Poszukiwań Teatru. Pracując w Studiu Puławskim, rozpoczęła intensywne studia nad biografią i twórczością Adama Mickiewicza, czego efektem były wędrówki po wsiach głównie Polski Wschodniej z recytacjami Pana Tadeusza. Od 1 lipca do 31 sierpnia 1976 była zatrudniona w Instytucie Aktora Teatrze Laboratorium na etacie animatora-aktora. W sezonie 1976/1977 grała gościnnie rolę Solwejgi w Peer Gyncie Ibsena w reż. Zbigniewa Cynkutisa w Teatrze Współczesnym im. Edmunda Wiercińskiego we Wrocławiu. W sezonie 1978/1979 przygotowała Marię Antoniego Malczewskiego z zespołem wędrownym mającym swoją bazę w Ciechanowcu, który współtworzył wraz z nią Piotr Borowski. W latach 1977–1981 przygotowała i wykonywała wielokrotnie całodobowy spektakl według Elegii duinejskich R. M. Rilkego. Od 1981 roku ponownie była związana z Teatrem Laboratorium, przez rok w w Brzezince pracowała z grupą osób nad Królem-Duchem Słowackiego. W latach 1982–1996 współpracowała z Reną Mirecką przy parateatralnych projektach: Be here now… TOWARDS, THE WAY TO THE CENTRE i Now it’s the Flight. Wspólnie z Mirecką otworzyła w roku 1993 International Centre of Work Prema Sãyi na Sardynii. Od roku 1997 prowadzi własne doświadczenia parateatralne.