Luigi A. Santoro

(1944–2015) ceniony badacz i promotor najważniejszych praktyk teatralnych i badawczych z pogranicza etnografii i sztuk widowiskowych w Salento: od założenia uniwersyteckiego centrum teatralnego Oistros, które zapoczątkowało w Salento teatr poszukiwań i działania związane z animacją teatralną, po działania teatralne Odin Teatret Eugenia Barby czy Living Theatre. Zwieńczeniem jego wieloletniej pracy badawczej i społecznej, poświęconej teatrowi jako preferowanej metodzie czynnej integracji, było objęcie funkcji delegata rektora Uniwersytetu Salentyńskiego do spraw grup zagrożonych wykluczeniem. Znaczący był jego wkład w badania wokół związków tarantyzmu z terytorium Salento. Jako reżyser zrealizował wiele spektakli teatralnych, radiowych i telewizyjnych (m.in. Giobbe e il signor K., Emigrazione è…, Tre suoni della poesia, Il sacco di Otranto, Viaggio a Galatina,Il tessitore di nuvole). Tuż przed śmiercią opublikował swoje ostatnie i najprawdopodobniej najbardziej złożone dzieło S/conerto per Europa. Canovacci per teatrisenzaspettacolo in forma di poema.