Ziemia popiołu i diamentów. Moje terminowanie w Polsce oraz 26 listów Jerzego Grotowskiego do Eugenia Barby

Przełożyła z języka włoskiego Monika Gurgul

Ośrodek Badań Twórczości Jerzego Grotowskiego i Poszukiwań Teatralno-Kulturowych, Wrocław 2001

Pierwsza część książki – Ziemia popiołu i diamentów – to fragment podziemnej historii teatru i historia pewnej miłości. Napisałem ją, by dać świadectwo o tamtych kilku latach decydujących dla teatru drugiej połowy dwudziestego wieku; latach, w których rodził się i krzepł teatralny bunt Jerzego Grotowskiego, Ludwika Flaszena, Jerzego Gurawskiego i maleńkiej grupki aktorów skupionych wokół nich. Kontekst wyznacza socjalistyczna Polska w okresie naznaczonym szarością policyjnego reżimu i jednocześnie żarem życia intelektualnego i artystycznego, w którym splatały się wyzwoleńczy krzyk i mozolne, „rzemieślnicze” dążenie do wolności. (Fragment książki)