Pippo Delbono

jest pisarzem, aktorem i reżyserem. Swoją edukację rozpoczynał od teatru tradycyjnego, a następnie studiował w Danii sztukę teatru orientalnego, pracując rygorystycznie nad ciałem i głosem, oraz uczestniczył w pracy Piny Bausch. Na początku lat osiemdziesiątych założył zespół Compagnia Pippo Delbono, z którym stworzył większość swoich spektakli – od Il Tempo degli Assassini (1987) do Ewangelii (2016). W Teatro Sperimentale w Spoleto Delbono wystawił operę Studio per Obra Maestra (2007), w Teatrze Wielkim w Poznaniu Don Giovanniego (2014), a w Teatro San Carlo w Neapolu Rycerskość wieśniaczą (2012) i Madame Butterfly (2014). W 2009 roku we Wrocławiu Pippo Delbono otrzymał Europejską Nagrodę „Nowe Rzeczywistości Teatralne”.

W 2003 roku nakręcił dokument Guerra, który został zaprezentowany na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Wenecji i otrzymał nagrodę im. Davida Di Donatello dla najlepszego filmu dokumentalnego. Wyreżyserował też filmy Krzyk (2006), Lęk (2009), zrealizowany w całości za pomocą telefonu komórkowego, Amore Carne (2011), Krew (2015), Ewangelia (2016). Jest również autorem filmu krótkometrażowego La visite. Versailles z Michaelem Lonsdalem, powstałego na zamówienie Francuskiego Ministerstwa Kultury, a także współautorem filmu krótkometrażowego Blue Sofa (2009). Jako aktor wystąpił w wielu filmach.

Jest autorem książek Barboni. Il teatro di Pippo Delbono (Ubulibri) i Mon Théâtre (Actes Sud). Napisał także sztukę Dopo la battaglia (Barbès), która otrzymała nagrodę Ubu za najlepszą sztukę.