Krystyna Duniec

historyczka i eseistka teatralna. Profesorka w Zakładzie Historii i Teorii Teatru Instytutu Sztuki Polskiej Akademii Nauk. Autorka: m.in. monografii Kaprysy Prospera (1999), Jan Kreczmar. Grał jakby uczył (2005); Ciało w teatrze. Perspektywa antropologiczna (2012); Przedstawienia. Dwudziestolecie (2017). Współautorka monografii: Soc i sex. Diagnozy teatralne i nieteatralne (2009) i Soc sex i historia (2014). Redaktorka tomu Aktor. Niepewna tożsamość (2011). Kierowniczka projektu badawczego „Rzeczy Teatralne” – biuletynu dokumentującego działalność teatrologiczną polskich i europejskich ośrodków naukowych, zajmujących się badaniami nad teatrem (1999–2007). Kierowniczka projektu badawczego Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego „Rodzina w Kulturze postfeministycznej” (2010–2013). Członkini zespołu badawczego w projekcie: „HyPaTiA. Kobieca historia teatru polskiego” (2014–2018). Pomysłodawczyni, autorka programu i kierowniczka Laboratorium Nowych Praktyk Teatralnych Uniwersytetu SWPS w Warszawie (2012 – do dziś). Inicjatorka Powszechnego Uniwersytetu Objazdowego im. Ireny Krzywickiej.