Georges Banu

profesor emerytowany w katedrze teatrologii na Sorbonie (Sorbonne Nouvelle – Paris II) i honorowy przewodniczący Międzynarodowego Stowarzyszenia Krytyków Teatralnych, a także współredaktor naczelny pisma „Alternatives théâtrales” i redaktor prowadzący serii „Le Temps du Théâtre” wydawanej przez Actes Sud.

Opublikował szereg ważnych prac poświęconych europejskim reżyserom, zwłaszcza Peterowi Brookowi, Michaelowi Grüberowi, Giorgiowi Strehlerowi, Antoine Vitezowi, Ariane Mnouchkine. Jest autorem trylogii o teatrze i malarstwie: Le Rideau (1997), L’Homme de dos (2000) i Nocturnes (2005), oraz cyklu, na który składają się: L’Oubli (2005), Le Repos (2009) i Nuit (2004). Najbardziej znane prace Banu to: Le Rouge et l’Or, une poétique du théâtre à l’italienne (1989), Notre théâtre – la Cerisaie (1999), L’acteur qui ne revient pas (1986), La Scène surveillée, Miniatures théoriques (2008) oraz Shakespeare, le monde est une scène (2009). Opublikował również dzieło zbiorowe L’enfant qui meurt (2010). W przygotowaniu są książki: Les voyages du comédien i Amour et désamour du théâtre.

Redaktor wydań specjalnych: Théâtre et opéra: une mémoire imaginaire (1990), Le théâtre testamentaire (1991), Le théâtre de la nature (1992), L’Est désorienté (2000), Le corps travesti (2007), Extérieur cinéma (2009). Trzykrotnie otrzymał nagrodę za najlepszą francuską książkę o teatrze. Jego teksty zostały przetłumaczone na języki: włoski, niemiecki, hiszpański, rosyjski, rumuński, węgierski i słowacki. Wyreżyserował dwa filmy (jeden poświęcony Szekspirowi, drugi Czechowowi), nagrodzone przez UNESCO. Współpracował przy spektaklach Luca Bondy’ego, Yanisa Kokkosa oraz Patrice’a Chéreau.

Autor notatek, na podstawie których powstała pierwsza wersja tekstu Performer Jerzego Grotowskiego, Opublikował esej Le Cercle et le fleuve o przyjaźni Grotowskiego z Peterem Brookiem. Wspólnie z Grzegorzem Ziółkowskim przygotował wybór tekstów Brooka, zebranych w tomie Teatr jest tylko formą. O Jerzym Grotowskim (wydanie polskie 2007, wydanie angielskie i francuskie 2009, wydanie włoskie 2011, wydanie irańskie 2014).

Laureat medalu „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” polskiego odznaczenia nadawanego przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.