Tatiana Motta Lima

od trzydziestu lat bada pisma i drogę artystyczną Jerzego Grotowskiego, promując prace dyplomowe i publikując liczne artykuły. Jest autorką książki Palavras Praticadas: o percurso artístico de Jerzy Grotowski, 1959–1974 (2012). Organizowała międzynarodowe seminaria w Brazylii, w których udział wzięli m.in. Ludwik Flaszen, Mario Biagini, Zbigniew Teo Spychalski, François Kahn, Carla Pollastrelli i Magda Złotowska. Brała udział w warsztatach i laboratoriach prowadzonych przez współpracowników Grotowskiego z różnych okresów jego działalności, takich jak Maud Robart, Thomas Richards, Mario Biagini, James Slowiak, Jairo Cuesta i Zygmunt Molik, oraz współpracując w dłuższym okresie z François Kahnem. Tatiana Motta Lima prowadziła badania w Workcenter of Jerzy Grotowski and Thomas Richards od 1999 roku do jego rozwiązania, uczestnicząc w warsztatach i projektach na różnych etapach pracy ośrodka, przeprowadzając wywiady, publikując i uczestnicząc w okrągłych stołach (w Pontederze i Le Mans). Od 1994 roku prowadzi praktyczne zajęcia aktorskie ze studentami Szkoły Teatralnej UNIRIO. Jest dyrektorką grupy Hanimais Hestranhos, gdzie prowadzi praktyczne badania nad aktorstwem i podmiotowością, wykorzystując w nich Nienazywalne Samuela Becketta i Księgę niepokoju Fernanda Pessoi. Od 2020 roku koordynuje Laboratório d’Inutilezas, kolektyw, pracujący, przeważnie w plenerze, nad kwestiami związanymi z percepcją i współistnieniem istot ludzkich i nieludzkich, badając je jako siły scenicznej twórczości.