Alejandro Tomás Rodriguez

w latach 2007–2015 był jednym z kluczowych członków zespołu Open Program, kierowanego przez Mario Biaginiego w Workcenter of Jerzy Grotowski and Thomas Richards. Wystąpił w spektaklach zrealizowanych na podstawie twórczości Allena Ginsberga: I Am America, Electric Party Song i Not History’s Bones: A Poetry Concert, a następnie w The Hidden Sayings. Uczestniczył również w działaniach Open Program ze społecznościami z nowojorskiego Bronxu. Dzięki swoim zdolnościom twórczym i wieloletniej relacji artystycznej z Mariem Biaginim, został jego asystentem, a potem samodzielnym pedagogiem w prestiżowych instytucjach w Europie, Azji i obu Amerykach. 

Po rozstaniu się z Workcenter przez trzy lata kierował grupą teatralną Casa Talcahuano w Buenos Aires, prowadząc projekt, w którym sięgał po pieśni i tańce tradycyjne, badając ludzki potencjał w rzemiośle aktorskim. Pokłosiem tych badań był m.in. wyreżyserowany przez niego spektakl Oda a los Desterrados. Grupa Casa Talcahuano stworzyła innowacyjne programy pedagogiczne oparte na aktorstwie i śpiewie, takie jak La Casa de la Montaña i Canta. Działalność artystyczna i pedagogiczna Casa Talcahuano została udokumentowana w filmie Cántame kanadyjskiego reżysera Trevora Meiera. Od 2018 roku Alejandro Rodriguez jest adiunktem na Wydziale Teatru Uniwersytetu Stanu Nowy Meksyk w USA. W Workcenter poznał paryskiego muzyka Robina Gentiena, z którym sformował zespół QUIETO (ex-ENGINE), kontynuując badania ludzkiego potencjału w pracy nad pieśnią i rytmem. QUIETO ma w swoim dorobku albumy studyjne i koncertowe, single i teledyski. Najnowszy album studyjny, Fuego, miał swoją premierę w 2022 roku. Znalazły się na nim utwory łączące rytmy latynoamerykańskie, rock i reggaeton. W ostatnim czasie Rodriguez stworzył solowy projekt muzyczny Ale.R, w ramach którego tworzy beaty i śpiewa we współpracy z międzynarodowymi producentami i beatmakerami z Francji, Argentyny i Stanów Zjednoczonych.

Obecnie przygotowuje spektakl o handlu narkotykami i przemocy z użyciem broni palnej w argentyńskim Rosario pt. Pibes Bien, łączący devised theatre, teatr dokumentalny i wątki fikcyjne.