Wiesław Komasa

(ur. 15 stycznia 1949 roku w Nowym Wiśniczu) – aktor teatralny, filmowy, dubbingowy, recytator, reżyser, pedagog. Po ukończeniu Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Ludwika Solskiego w Krakowie dostał angaż w Teatrze im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu. Jego pierwszą rolą był Albin w Ślubach panieńskich w reż. Macieja Prusa (1971). Po dwóch sezonach rozpoczął pracę w Teatrze Nowym w Poznaniu (1973–1988), gdzie dyrekcję obejmowała Izabella Cywińska. Na ekranie zadebiutował w 1975 roku w filmie Kazimierz Wielki (reż. Ewa i Czesław Petelscy). W latach 1980–1986 współpracował z Teatrem im. Andrzeja Jawienia prowadzonym przez Krystynę i Celestyna Skołudów. W 1988 roku przeniósł się do Warszawy. Należał do zespołu Janusza Wiśniewskiego (rola w Olśnieniu). W tym samym roku rozpoczął pracę w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej im. Zelwerowicza w Warszawie (obecnie Akademia Teatralna), z którą związany jest do dziś. W latach 2003–2004 pracował na etacie w Teatrze Polskim im. Arnolda Szyfmana w Warszawie. W teatrze jednego aktora debiutował spektaklem Wołający (1971), opartym na kolażu utworów poetyckich i fragmentach Księgi Eklezjasty. Rok później przygotował Moją bajkę na podstawie fragmentów utworów Hessego, Tagorego, Stachury, Konwickiego. W 1973 roku przedstawił Odejście Kaina – poemat Marianny Bocian. Łącznie w swoim artystycznym dorobku ma 7 spektakli jednoosobowych (Z kilkoma małymi poprawkami, 1975; Moje źródła, 1986; Dopokąd idę, 2003; Yorick, czyli spowiedź błazna, 2006). Za całokształt pracy artystycznej i pedagogicznej w 2011 roku otrzymał Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, a w 2012 Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego odznaczył go Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.